Heb je al gehoord wat ze met je boeken aan het doen zijn? Er is een uitgever opgestaan, HarperCollins, die bedacht heeft dat je verhalen een restyling moeten krijgen. Eerst wil niemand je werk publiceren en loop je ermee te leuren van de ene uitgever naar de andere, en dan nu dit!
Wat vind jij daar nou van? Voel je je gevleid? Of moeten ze van jouw werk afblijven? Het project is al een tijdje bezig. De eerste twee boeken zijn inmiddels klaar. Schoorvoetend heb ik vorige week een exemplaar gekocht van de bewerking van Sense and Sensibility, door Joanna Trollope. Ik moet immers wel weten wat ze ervan gemaakt heeft. Is Elinor in onze tijd een carrièrevrouw die haar eigen boontjes dopt? En Marianne? Op zoek naar zichzelf in India tijdens een sabbatical? Of is ze een tienermoeder die dacht op haar 16e de ware liefde te hebben gevonden?
Ik ga het lezen met een mengeling van jaloezie, wantrouwen en nieuwsgierigheid. Zal ik je verslag doen van mijn leeservaring? Of hoor je er liever zo min mogelijk over? Ik vind het echt een lastige kwestie. Als schrijver zou ik oprecht trots zijn als ze me zouden vragen voor zo’n opdracht. Ik zou alles uit mijn handen laten vallen en onmiddellijk aan de slag gaan. En als onderzoeker vind ik het een interessante ontwikkeling, die past in de lijn van adaptaties die al decennia lang verschijnen. De film Clueless laat zien dat het best mogelijk is om van iets ouds iets heel nieuws te maken. Maar als jouw bewonderaar vind ik dat ze je werk met rust moeten laten. Het is goed zoals het is.
Nog even iets anders. Herinner je je dat ik vertelde over die reisgids over ‘jouw’ Engeland? Nou, dat boek trekt heel veel aandacht. Krantenartikelen, Facebook, radio, er is geen ontkomen aan. Ik ben bang dat het gedaan is met je rust. Maar je weet hoe je die Nederlandse toeristen kunt herkennen, toch? En het wordt nog makkelijker! Ze willen namelijk een T-shirt maken met de afbeelding van de gids erop. Zie je het voor je?!
Trouwens, misschien ook een leuk idee voor jouw boeken? Kun je een beetje reclame maken. C en je andere familieleden willen vast ook wel een T-shirt aandoen met Pride and Prejudice op hun buik en rug …
‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.
Dank, Odette. Ik heb het boek inmiddels uit. Tijd voor een volgende column!
Leuk geschreven