Mijn ouders zijn altijd vrij gemakkelijk geweest. Over het algemeen gingen ze ervan uit dat ik zelf genoeg gezond verstand had om niet in zeven sloten tegelijk te lopen. Maar uiteraard waren er een paar regels, waarvan ik me er nog drie kan herinneren:
1. geen snoepjes van vreemden aannemen (toen ik heel jong was)
2. niet met vreemde mannen mee (voor alle leeftijden)
3. niet in mijn eentje door een bos gaan dwalen (idem)
Kintbury
Regel 2 herinnerde ik me in het oude deel van Kintbury, waar de familie Fowle woonde, vrienden van de Austens. Ik was er op zoek naar een plek om wat te eten. Terwijl ik door het raam van een smoezelige pub naar binnen keek, hoorde ik een auto achter mij stoppen. Een oude, wat gehavende man in een even oude en gehavende auto verwees me naar de pub aan de andere kant van het dorp. Daar was het eten veel beter. En toevallig ging hij daar net naar toe … dus als ik wilde kon ik meerijden!
Ik zag mezelf al gekneveld in een vochtige kelder liggen, dus ik wees zijn aanbod beleefd af en zei dat ik graag nog even te voet het dorp wilde verkennen. Toen ik een halfuurtje later de pub binnen wandelde, zat hij daar met zijn vrienden aan een pint bier. De beste man had niet gelogen.
Regel 3 heb ik voor het schrijven van Het Engeland van Jane Austen moeten loslaten. God zegene de greep. Er moesten natuurlijk wat wandelroutes in de gids en die moest ik natuurlijk wel gelopen hebben.
Struikgewas
Op een van mijn wandelingen liep ik van Upper Farringdon naar Chawton, over een eeuwenoud pelgrimspad. Geen mens te zien, prachtig weer, het lopen ging heerlijk. Totdat ik een hels kabaal in het struikgewas hoorde. ‘Daar ga je Quint’, dacht ik. ‘Toch die enge man waar ze het altijd over hadden.’ Maar deze man had een gewei en schrok meer van mij dan ik van hem (tenminste, dat hoor je dan te zeggen hè). Terwijl hij wegsprintte over het wandelpad, bleef ik met trillende benen achter. Vanaf nu is er daarom regel 4: kijk uit voor springende herten.
Je kunt Het Engeland van Jane Austen nu al in de voorverkoop bij ons bestellen!
Wil je alvast een voorproefje zien van de reisgids? Bekijk dan de voorpublicatie.
Karin Quint (1976) is freelance journalist en fotograaf. Na haar studie journalistiek schreef zij ruim zes jaar voor regionale dagbladen. Als freelancer (sinds 2005) werkte zij o.a. voor NRC.Next, NRC Handelsblad, het Financieele Dagblad en magazine Sprout.
In 2009 richtte zij de website JaneAusten.nl op, de Nederlandstalige website over Jane Austen. In 2012 besloot ze een Jane Austen-reisgids te schrijven; met haar Suzuki Swift reisde ze in 2013 enkele maanden door Engeland. Het Engeland van Jane Austen wordt in april 2014 uitgegeven door Dominicus.