lieve-j-logo-46Lieve J,

Afgelopen week heb ik een bijzonder boek gelezen. Het sluit aan bij jouw Pride and Prejudice, en tegelijkertijd vertelt het een heel ander verhaal. Waar jij vertelt over het gewone leven van mensen zoals jij, vertelt dit boek, getiteld Longbourn, het verhaal van de bedienden. Bovendien schetst het ook een tijdsbeeld van het begin van de 19e eeuw.

De laatste jaren is er veel aandacht voor de verborgen levens van het personeel van welgestelde mensen in de 19e en vroege 20e eeuw. Er verschijnen boeken over dit onderwerp en er zijn ook een aantal succesvolle tv-series gemaakt.

Ik weet zeker dat het voor jou nooit verborgen levens zijn. Dag in dag uit heb je te maken met de mensen die jouw leven en dat van je familie (een beetje) aangenamer maken. Die jullie rommel opruimen, het zware werk in jullie huis doen, jullie restjes krijgen op het gebied van voedsel en kleding en die als eerste op de hoogte zijn van jullie vertrouwelijke zaken. Toch zijn het in jouw boeken onzichtbare handen die ervoor zorgen dat de was wordt gedaan, de haard wordt gestookt en het rijtuig wordt voorgereden, om maar wat te noemen.

Met de onderwerpen die je wel aansnijdt in je verhalen ben je al behoorlijk revolutionair.
Dat is geen verwijt, hoor. Met de onderwerpen die je wel aansnijdt in je verhalen ben je al behoorlijk revolutionair. Niet omdat je wilt shockeren, maar omdat je je bij het schrijven niet wilt laten verleiden tot onderwerpen waarover je te weinig kennis hebt. En daarom beperk jij je in je boeken tot je eigen sociale klasse.

Longbourn van Jo Baker is een goede aanvulling op jouw werk. Het belicht kanten die nog niet belicht waren, het legt verbanden die niet eerder gelegd waren en het schetst een context die tot nu toe ontbrak. Baker heeft de actualiteit van jouw dagelijks leven gekoppeld aan jouw Pride and Prejudice. En ik vind dat ze dat heel goed heeft gedaan.

Liefs,
A
lieve-j-46

Anke Werker en Rick de Haas

‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.