Lieve J, het was me het jaartje wel

Lieve J,

Bijna Kerstmis. Het is zo’n moment om even bij het leven stil te staan. Tenminste, als ik het mezelf toesta om er tijd voor vrij te maken. Het zijn namelijk ook, zoals altijd, idioot drukke weken. Met net iets te veel verplichtingen en bovendien een lange boodschappenlijst. Het komt erop neer dat ik allang blij ben als ik af en toe een paar minuten heb om niets te doen. En met ‘niets doen’ bedoel ik dan eigenlijk het journaal kijken, de was opvouwen of de handschoenen van mijn jongste repareren.

Maar genoeg over mij. Hoe is het met jou? Het was me het jaartje wel. Al die festiviteiten rondom Pride and Prejudice, de hertalingen van je boeken, de kwestie met je ring, de veiling van je portret … Voor iemand die een teruggetrokken leven leidt, ben je wel erg veel in het nieuws geweest dit jaar. Heeft het je veel energie gekost? Of geniet je van alle aandacht? Eerlijk gezegd denk ik dat vooral C er moeite mee heeft. Het valt haar zwaar om je met anderen te moeten delen. Al is ze ook hartstikke trots op jou en op alles wat je bereikt. Maar als jij niet in Chawton bent, is haar leven zo saai en betekenisloos. Jij geeft kleur aan haar dagen.

Trouwens, er is ook nog de kwestie van het bankbiljet. Hoe vind je nou zoiets? Terwijl je pas na je vijfendertigste een klein eigen inkomen bent gaan verdienen, ben je straks wel de vrouw die op miljoenen bankbiljetten zal staan. Wat ik me afvraag: geeft dat nou voldoening? Komt deze erkenning te laat? Of denk je vooral: Waarom heb ik nou nooit een fatsoenlijk portret laten maken?

Weet je wat ik denk? Jij hoeft nooit meer kerstkaarten te versturen. Want iedereen draagt je straks al bij zich. En C kan trots zeggen: ‘Dat is mijn zus daar in je portemonnee! Ze betaalt thuis ook de rekeningen.’

Fijne feestdagen,
A

Anke Werker en Rick de Haas