Lieve J,
Dank je wel voor jullie zelfgemaakte kaart ter ere van mijn verjaardag. Wil je C complimenteren met haar prachtige aquarel? Ze heeft zichzelf overtroffen. Maar jouw uitspraak over vrouwen van onze leeftijd en hun ambities heeft me wel van de wijs gebracht:
‘Als je iets echt wilt, is het nooit te laat. Natuurlijk had je er liever gestaan met glanzende bruine haren, een mooie jurk om je nog strakke lijf en enkel een paar lachrimpeltjes om je ogen. Maar de waarheid is dat je ouder bent geworden. Bekijk het van de positieve kant: het is je talent ten goede gekomen. Je hebt nu echt iets te vertellen. En met een mooie jurk van goede snit, een eenvoudig kapsel en misschien een klein beetje rouge, valt er van die buitenkant nog best iets te maken. Je bent geen bejaarde!’
Ik vond het al niet makkelijk om jarig te zijn dit jaar, maar nu ben ik echt depressief. Zo oud ben ik nu toch ook weer niet?! Laatst hoorde ik een bekende cabaretier zeggen dat vijftig het nieuwe dertig is. Als dat zo is, dan is veertig het nieuwe twintig en kom ik dus pas net kijken.
En zo voelt het eerlijk gezegd ook. Ik kom pas net kijken. Ik heb nog dezelfde onzekerheden en onhandigheden, maar ook dezelfde durf, verlangens en bravoure van twintig jaar geleden. Alleen dan met de verantwoordelijkheden en zorgen van een … een volwassene: een hypotheek, een verbouwing, een zieke vriendin en pijn in mijn schouder die maar niet overgaat. En ja, als ik dan kijk naar mijn oudste dochter, die net elf is geworden, dan weet ik dat ik de waarheid onder ogen moet zien.
Ik heb mezelf even diep in de ogen gekeken in de spiegel. Met het juiste licht, en vanuit de juiste hoek … ben ik toch echt veertig. Maar goed, volgens jou is het mijn talent dus ten goede gekomen. Dat is dan tenminste iets.
Dag lieve J!
A
Anke Werker en Rick de Haas
‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.
”Dat gezegd hebbende, ik heb er wel moeite mee je formulering ‘middelbare leeftijd’ te relativeren ;-)”
Ow…Aanvaard dan astublieft mijn welgemeende excuses… 🙂
Helemaal mee eens! Mijn verjaardag was dit jaar vooral een fijn onderwerp voor een column 🙂
Proficiat nog!
Nog gefeliciteerd! Ik was gister ook jarig. En hoewel ik zelf vind dat ik nu wel erg dicht bij de 30 in de buurt kom, realiseer ik mij ook dat ik 40 in mijn hele leven nooit als oud heb gezien. Ik zeg: nog minstens 20 jaar voor je je zorgen mag gaan maken over je leeftijd. Maar aan de andere kant; ik doe het zelf ook op m’n 27ste. We moeten er maar niet te lang over nadenken 🙂
Ach weet je, ik merk wel dat ik beter ben in het relativeren van dingen… Dat gezegd hebbende, ik heb er wel moeite mee je formulering ‘middelbare leeftijd’ te relativeren 😉
Maar serieus, ik zou geen twintig meer willen zijn. Die onzekerheden zijn er dan nog wel, maar ze zijn veel minder op de voorgrond. Meer in perspectief.
Ik zag al erg op tegen het volwassen worden, nu ik dit heb gelezen is die onzekerheid nóg groter geworden! Het idee dat je op je veertigste nog steeds diezelfde onzekerheden en onhandigheden hebt als toen, met als extra dubbele last de verantwoordelijkheden van een volwassene!! En ik maar (vurig) erop vertrouwen dat dat heus wel zal veranderen/verminderen met de jaren…!
Ik ben 20 en al die verantwoordelijkheden vind ik nu al moeilijk en vallen me echt zwaar tegen! Dat beloofd wat, als ik de middelbare leeftijd bereik en ik alleen woon……. *rilt* :-S Daar wil ik liever nog niet aan denken!