Lieve J,

Dank je wel voor je troostende woorden. Misschien kunnen we de nieuwe poezen wel naar jou en C vernoemen … Grapje!

Deze week werd ik uitgenodigd voor een feest. Gezellig hoor, op zich. Maar het brengt ook een hoop getob met zich mee. Wat voor cadeau zal ik geven? Kan ik iemand meenemen? En, en dat is wel de lastigste vraag, wat zal ik aandoen?

Ik heb net nieuwe schoenen. Rood, met een hakje. Maar eigenlijk heb ik er geen passende jurk bij. Zal ik dan toch maar mijn oude schoenen kiezen? Of moet ik snel op zoek naar een nieuw jurkje bij de schoenen? Wel leuk natuurlijk, maar als ik echt iets moet vinden weet ik op voorhand al dat de zoektocht gaat mislukken. Niets beantwoordt dan aan mijn vraag. Herken je dat?

Maar wacht eens! Heb jij niet een leuk patroon voor me? Ik kan natuurlijk best iets zelf maken. Iets feestelijks, een beetje in regency-stijl met zo’n hoge taille.

Hoor mij nou. Wat een geneuzel! Jurkjes en schoenen. En dat niet net voor het feest begint, maar al weken van tevoren. Sorry hoor. Soms begrijp ik mezelf ook niet helemaal.

Nu haar dochtertje het steeds beter maakt, vertelde mijn vriendin over het dilemma dat ze soms voelt.

Er zijn veel belangrijkere zaken op de wereld. Zoals bijvoorbeeld het kindje van vrienden. Ze is ernstig ziek. Na een intensieve behandeling van bijna anderhalf jaar lijkt het er nu op dat het ergste achter de rug is. Maar echt opgelucht ademhalen is nog steeds niet aan de orde.

Nu haar dochtertje het steeds beter maakt, vertelde mijn vriendin over het dilemma dat ze soms voelt. Boos worden als haar meisje voor de zoveelste keer alle boeken uit de kast haalt en over de vloer uitspreidt? Of blij zijn dat ze er nog is, dat ze naar omstandigheden zelfs tamelijk gezond is, en haar streken voor lief nemen?

Misschien maken de onbenullige dingen waar we ons druk om kunnen maken de zware kanten van het leven draaglijker? In dat geval … Kun je me een patroon van een mooie jurk opsturen? Ik zou je zeer erkentelijk zijn. En hoe sneller hoe beter. Ik zit al te wachten bij de naaimachine!

Lieve groetjes,
A

Anke Werker en Rick de Haas


‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.