Lieve J,

Vanavond is het zover. Ik verheug me er al weken op. Ik heb de dagen afgeteld. En nu tel ik de uren. Straks de minuten, dan de seconden … Tot het zover is. O, wat zal het weerzien zoet zijn…

Het doet denken aan vroeger. De spannende dagen voor mijn verjaardag. De avond ervoor kon ik bijna niet in slaap vallen, zo verwachtingsvol klaarwakker was ik. Ook herinnert het me aan de tijd dat ik in Zuid-Afrika was. Ik moest mijn lief een paar maanden missen. Hoe ik de dagen telde tot zijn komst. En het doet me ook denken aan het uur waarop mijn meisjes voor het eerst gingen wennen bij het kinderdagverblijf. Verloren maakte ik een wandeling door de straten rondom het gebouw. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid voor ik hun warme babylijfje weer in mijn armen kon houden…

Het is verrukkelijk om ergens naar uit te kijken. De spanning, het verlangen, de fantasie, het gevoel dat alles nog mogelijk is. Weet je nog hoe je uitkeek naar het verschijnen van je eerste boek? Je vertelde dat de spanning bijna ondraaglijk werd. En al die vertragingen door de drukker dreven je bijna tot wanhoop. Maar wat was het de moeite waard uiteindelijk. Toen je na al die tijd de eerste exemplaren in handen had. Ze kon voelen, ruiken, lezen. De wereld is daarna nooit meer geweest als voor dat moment. Er is toen voorgoed iets veranderd.

Ultiem zou ik haast zeggen. Knap, geheimzinnig, onbereikbaar.

Kun je raden waar ik zo naar uitkijk? Ik denk dat je wel een vermoeden hebt. Misschien kijk jij er ook wel naar uit. Ja, beslist. Dat kan niet anders. Van alle gedaanten die Mr Darcy heeft aangenomen, is dit immers de meest natuurgetrouwe. Ultiem zou ik haast zeggen. Knap, geheimzinnig, onbereikbaar.

De dvd’s van Pride and Prejudice heb ik in de kast liggen. Als ik wil kan ik de serie op ieder gewenst moment bekijken. Maar dat is niet hetzelfde. Noem me ouderwets, maar ik vind het oneindig leuker om uit te kijken naar een afspraakje op Nederland 2.

Nog twaalf uur te gaan …
A

P.S. Niet te geloven dat Lizzy zijn eerste aanzoek heeft afgewezen. Of nee, ik begrijp het wel. Het had een reden. Zo had ze natuurlijk iets om langer naar uit te kijken.

Anke Werker en Rick de Haas


‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.