Recensie: A Little Folly van Jude Morgan

Natuurlijk raken we niet uitgepraat over Jane Austen. Maar we willen ook af en toe wat anders lezen dan onze zes favorieten. Daarom krijg je vanaf nu, op gegarandeerd onregelmatige basis, een leestip met recensie van een aan het werk van Jane Austen verwant boek. Gastrecensente Karen Holt – forumlid van het eerst uur – geeft de aftrap met het boek ‘A Little Folly’ van Jude Morgan.

Sir Clement Carnell was de meest tirannieke vader die je je kunt voorstellen. Zijn dood laat zijn net volwassenen kinderen, Louisa en Valentine, achter met gevoelens waarin opluchting het verdriet overheerst. Na zes maanden verplichte rouw nemen ze de gedurfde stap om hun vaders geliefde en oerlelijke vuurscherm te verbannen uit de zitkamer. Het markeert de eerste stap in het project dat ze ‘living’ noemen. Vanaf nu gaan ze zich openstellen voor contacten met de buitenwereld, hetgeen hun vader nooit heeft toegestaan.

Onderdompelen
Al snel hebben ze het genoegen om hun vriendelijke neef en nicht uit Londen over de vloer te hebben, samen met hun vriendin de mooie en ietwat mysterieuze Lady Harriet Eversholt, die in huwelijksproblemen zit. Valentine gooit de deuren van hun landgoed Pennacombe open, en Louisa verzamelt de moed om Mr Lynley, de overheersende man die uitgekozen was door haar vader om haar echtgenoot te zijn, af te wijzen.
Maar na hun plezierige verblijf op het platteland, zijn de nicht en neef vastberaden om Louisa en Valentine mee te nemen voor een verblijf in Londen. Bonaparte is net verslagen en de grote stad maakt zich op voor een reeks vieringen die hun gelijk niet kennen. Louisa en Valentine gaan mee, om zich onder te dompelen in een wereld die zowel bijzonder spannend als heel vreemd is. Terwijl de verleidingen van Regency Londen lokken, proberen broer en vooral zus hun hoofd koel te houden, en zorgen ze ervoor dat ze hooguit bij een ‘little folly’ betrokken worden; tevergeefs.

Georgette Heyer
In een recensie over dit boek schrijft de Sunday Times: ‘Velen proberen en falen om de mantel van Georgette Heyer over te nemen. Als iemand in de buurt komt, is dat Jude Morgan.’ Ik zou een stap verder willen zetten. Georgette Heyer probeerde eigenlijk de mantel van Jane Austen over te nemen. En ik vind dat Morgan toch iets dichter bij de oorspronkelijke bron komt.
Deze recensent moet ook meteen opbiechten dat ze maar twee Georgette Heyer boeken heeft gelezen. Allebei met ontzettend veel plezier. Ze zitten heerlijk vol met smakelijke details over de normen, kleding en andere dingen waar de Regency liefhebber zo graag over leest. Maar bijna té vol. De aandacht ligt meer bij wat mensen doen, dragen en eten. In ‘A Little Folly’ (net zoals Austen) krijgen we bar weinig beschrijvingen van karakters, jurken en details van het dagelijkse leven. Die worden voor lief genomen. In plaats daarvan wordt de aandacht gelegd op de indrukken van Louisa (uit wiens standpunt het verhaal wordt verteld) als ze zich probeert los te worstelen uit de belemmeringen van haar vader en samen met haar broer de wereld te ontdekken. En dat is een wereld vol wonderen, maar ook gevaren.

Fascinerend
Jude Morgan heeft al een reputatie gevestigd als ‘historisch biograaf’, met boeken zoals ‘Passion’ en ‘A Taste of Sorrow’. Met een combinatie van academisch onderzoek en zijn eigen fantasie, wist hij de levens van de Romantische dichters en de vrouwen die van hen hielden, tot leven te wekken in het eerste boek. In het tweede zet hij een overtuigend en meeslepend beeld neer van de Brontë familie.
In A Little Folly verkent hij nieuw terrein en verzint hij het hele verhaal. Hij gebruikt zijn kennis van de tijd om een zeer accurate achtergrond neer te zetten. Hij is absoluut bewust van wat mag en niet mag in die tijd, en gebruikt dat tot nagelbijtend effect in datgene waarmee Louisa en Valentine te maken krijgen. Je leeft echt met die twee mee als ze Londen ontdekken en proberen de wensen van hun eigen harten te ontdekken. Morgan spint een verhaal dat fascinerend is, hoewel niet geheel feilloos. Er is een ontwikkeling die een beetje geforceerd overkomt. Maar daar tegenover staat een scala aan ingenieus in elkaar gezette gebeurtenissen. En vooral één brief waardoor de mond van deze recensent openviel. Zelfs Austen had niet op een betere manier kunnen laten zien hoe mensen elkaar verkeerd kunnen begrijpen.

Karen Holt