Morgen, zondag 4 juni, zendt BBC2 Pride and Prejudice uit, de Hollywood-bioscoopfilm uit 1940. Hierin speelt Greer Garson de rol van Elizabeth Bennet en is Laurence Olivier te zien als Mr Darcy. De film begint om 14.30 uur.
Waarom moet je ‘m zien?
Eerlijk is eerlijk, dit is geen goede verfilming te noemen. Dat betekent niet dat deze versie van Pride and Prejudice niet ontzettend onderhoudend en vermakelijk is. Alleen al de kostuums – uitbundige victoriaanse hoepeljurken en wanstaltige bonnets – maken hem al de moeite waard. Greer Garson is een plezierige, maar wel veel te oude Elizabeth Bennet, en Lady Catherine de Bourgh blijkt het allemaal niet zo kwaad te bedoelen. Zet je Austen-puristenbril even af en ga gewoon lekker genieten.
It was difficult to make Darcy into anything more than an unattractive-looking prig (…)
Laurence Olivier
Nog een paar weetjes (bron: IMDb):
- De film zou eigenlijk in kleur opgenomen worden, maar alle Technicolor-filmrollen waren net opgemaakt voor Gone with the Wind. Dus werd Pride and Prejudice een zwartwit-film.
- Deze versie van P&P speelt zich af in victoriaanse tijd en niet in regency-tijd. Beweerd wordt dat de studio niet te veel geld wilde uitgeven aan de film en daarom kostuums die gebruikt waren in Gone with the Wind wilde ‘recyclen’, om kosten te besparen.
- Clark Gable was voor de studio de eerste keuze om Mr Darcy te spelen.
- Laurence Olivier, die uiteindelijk de rol van Darcy kreeg, was niet erg tevreden over de film. Hij zei: “I was very unhappy with the picture. It was difficult to make Darcy into anything more than an unattractive-looking prig, and darling Greer seemed to me all wrong as Elizabeth.”
- Greer Garson, die Elizabeth Bennet speelt, was 36 jaar toen de film werd opgenomen.
- Deze verfilming van Pride and Prejudice zorgde voor een herontdekking van Jane Austens werk. In het decennium na de release van de film werd de roman 21 keer herdrukt.
Tijdens het heen en weer lopen wat gezien. Wat verrukkelijk fout. En zó Amerikaans. Het had iedere “Southern States” Western kunnen zijn. En die uitspraak ! Typisch wat de Amerikanen dachten hoe posh English uitgesproken moest worden. Overigens is die uitspraak weer terug komen waaien naar Engeland, met als afficionado o.a. de acteur Terry-Thomas.
Deze film is ongeveer hetzelfde als JS Bach (1685-1750) spelen op een laat-romantisch Frans kerkorgel: zó fout, dat het weer mooi wordt. Heerlijk !