Lieve C, weet dat ik je erom bewonder

Lieve Cassandra,

Ja, een brief voor jou deze keer. Ik hoor zo weinig van J dat ik beter via jou kan horen hoe het met haar gaat. Ik neem aan dat ze erg druk is met haar nieuwe boek? De laatste keer dat ze me schreef, vertelde ze enthousiast over haar ideeën voor een verhaal met als werktitel The Highbury Chronicles.

Heeft ze het er al met jou over gehad? Om eerlijk te zijn klonk het gezapig. Drie of vier families in een fictief dorpje dat Highbury heet. Ze noemde die omgeving en het aantal mensen het ideale materiaal om mee te werken. Een hypochonder, een oude vrijster, een dominee, een pasgetrouwd stel en een knappe grootgrondbezitter tegen een decor van een plattelandsgemeente in een bosrijke omgeving met enkele landhuizen, cottages, een kerk en een kostschool voor meisjes.

Ik weet het niet. Het is net iets te zoet. Er ontbreekt iets. Er zit nog geen enkele spanning in. J kennende zal ze dat wel oplossen. Ze ontwikkelt zich zo knap als schrijver. Zo durft ze echt gewaagde keuzes te maken wat betreft haar hoofdpersonen. Je zult wel trots op haar zijn. Het is misschien niet altijd makkelijk. Haar bekendheid heeft jullie leven samen veranderd. Door het geld dat ze met haar boeken verdient, kan ze eindelijk haar eigen baas zijn.

Maar wat ik zo mooi vind aan jou, is dat je het haar gunt. Ik snap dat het niet fijn is om haar te moeten delen en te moeten missen. Maar je geeft haar desondanks de ruimte die ze nodig heeft om te groeien. En volgens mij doe je niet alleen dat. Volgens mij creëer jij de kaders waarbinnen J kan werken. Je zorgt ervoor dat ze de tijd, rust en ruimte heeft om te kunnen schrijven.

Niet iets waar mensen je om zullen herinneren. De onzichtbare handen die mede nodig zijn om grootse dingen te laten ontstaan, zijn hooguit een voetnoot in de geschiedenis. Maar weet dat ik je erom bewonder. Je onbaatzuchtigheid siert je. Ik ben blij dat ik met deze brief in de gelegenheid ben je dat te zeggen.

Doe je J de groeten van me?
Veel liefs,
A

Anke Werker en Rick de Haas

‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.