Lieve J,
O, het spijt me zo. Ik heb je verwaarloosd de laatste tijd. Ik zal je vertellen hoe het komt. Het is allemaal begonnen met twee schapen …
Je weet dat ik met een vriendin een prentenboek aan het maken ben, toch? Het verhaal gaat over twee schapen, een witte en een zwarte, en de brei-obsessie van een van beide. Nu zag ik een tijdje terug een nieuwsbrief van het project van een collega van me. Daarin werden schapen ter adoptie aangeboden. En opeens zag ik het helemaal voor me: ik zou twee schapen adopteren. Ze zouden de mascottes worden bij ons boek.
En zo is het gegaan. Ze heten Mop en Miep. Ze zijn geweldig leuk, eigenzinnig en ondernemend. Precies zoals de schapen in ons verhaal. Maar dat is nog niet alles. Door deze schapen heeft de ontwikkeling van ons boek een vlucht genomen. Het gaat namelijk echt verschijnen in het najaar! En daarom ben ik nu zo druk. Met proevencontroles, marketingplannen, websites en dat soort dingen.
En zo kwam het er dus steeds maar niet van om je te schrijven. Maar eerlijk gezegd heb ik van jou ook niet veel gehoord. En dat terwijl we elkaar in april ook al zijn misgelopen in Londen. Het enige wat ik daar van je gezien heb, is een piepklein portretje. (Wist je eigenlijk wel dat dat in The National Portrait Gallery hangt?! Of heeft C het stiekem aan dat museum geschonken? Ik kan me best voorstellen dat ze je er niets over heeft gezegd. Als je het geweten had, had je er vast een stokje voor gestoken. Het is niet echt een flatteuze weergave …)
Maar goed, laten we elkaar geen verwijten maken. Volgens mij heb jij het ook erg druk. Je bent steeds op pad. Van het ene feestje naar het andere. Ik hoorde via via dat je laatst nog op Chatsworth was. Zullen we ons leven beteren vanaf nu? Ik zal de schapen iets vaker de schapen laten, en jij doet verslag van al je triomftochten in verband met Pride and Prejudice. Ik kan niet wachten om alle smeuïge details te horen.
En dan zien we elkaar in september in Bath, afgesproken?
Liefs,
A
Anke Werker en Rick de Haas
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.
