Deze inzending voor onze Pride and Prejudice schrijfwedstrijd is geschreven door Ella Maramis.

We zijn een jaar later…
Zou Jane Austen het overwogen kunnen hebben om te schrijven dat,
Elizabeth Darcy geboren Bennet, door het raam in haar lievelingskamer van Pemberley een huwelijksjaar later, haar echtgenoot Darcy nakijkt, tot hij helemaal uit haar zicht is verdwenen. Wetend dat hij binnen het uur terug is met een gezelschap waar zij al lang naar uitkijkt. Haar wens die op deze zaterdagavond uit zal komen is ineens dichtbij.
Darcy is het verwachte gezelschap uiteindelijk op zijn paard tegemoet gereden, wachten kost hem immers moeite. Wat voor Elizabeth snel duidelijk werd, kort nadat ze getrouwd waren. Vaak plaagt ze hem daarmee, uitgezonderd deze dag, waar geen eind aan leek te komen en Darcy die ongeduldig heen en weer liep, ze moet er nu om glimlachen.
Ze keert zich om van het raam en loopt terug naar de grote hal. Het liefst maakte ze nu een dansje, een sprongetje, van opwinding en blijdschap tegelijk. Haar zwangerschap die al vergevorderd is, laat dat achterwege.
Het verwachte gezelschap de Bingley’s zullen een poosje blijven logeren op Pemberley, heerlijk voor Elizabeth nu ze moeder gaat worden om Jane in haar buurt te hebben.

Ze heeft mevrouw Bennet een keer ontmoet en dat verliep anders dan haar verwachting ervan.

In de hal komt de huishoudster mevrouw Blackstone met gevierde pas Elizabeth tegemoet. “We rekenen op een diner om half negen deze avond.” Met ‘we’ bedoelt ze de kokkin. Er volgt een uitgebreid verslag van ieder, die vandaag volop in de weer is geweest, natuurlijk “zijzelf en de dienstmeisjes”. Haar adempauze is voor Elizabeth de gelegenheid om haar nadrukkelijk te antwoorden: “Maar mijn moeder, mevrouw Bennet, komt deze keer niet mee.” De ondeugende blik daarbij doet wel sterk denken aan Elizabeths vader, zelfs Darcy zou hierop reageren, nu hij meneer Bennet beter heeft leren kennen.
De huishoudster kijkt even opgelucht, ze heeft mevrouw Bennet een keer ontmoet en dat verliep anders dan haar verwachting ervan. Daarbij moet ze toch al haar plaats hier veroveren in Pemberley, door haar kordate voorgangster, die wel erg lang gewoond heeft in de geschiedenis van de Darcy’s.
Samen lopen ze naar de verblijven van de Bingley’s en wordt alles nog eens rondkijkend bekeken. Tevreden wat ze ziet geeft Elizabeth haar complimenten “Jane zal zich hier op haar gemak voelen.” Voordat mevrouw Blackstone opgelucht kan reageren, steekt Elizabeth haar hand in de lucht, een teken dat ze iets hoort.
Een van veraf komend geluid van rijtuigwielen en paardenhoeven die nu hard en hol doorklinken bij de binnenplaats van Pemberley, doet hen beiden uit het raam kijken. Tussen de bloesemde bomen door, zien zij het rijtuig gevolgd door twee mannen te paard Charles Bingley en Darcy. Gezwind loopt Elizabeth alleen terug door de lange brede gangen van Pemberley. Buiten adem blijft ze buiten op het bordes staan om op dat moment haar zuster Jane, met haar drie maanden dochter Merryl Sophie dicht tegen zich aan, uit het rijtuig zien stappen haar hand reikt naar Charles.
Darcy ziet een ontroerde Elizabeth staan.

(c) Ella Maramis