Lieve J,
Niet te geloven! Wat is een periode van dertig jaar (en een beetje) vergeleken met die van twee hele eeuwen? Het is één keer knipperen met je ogen. Het is het verschil tussen een weekendje Zeeland en vier weken safari in Afrika. Het is een boodschappenlijstje van tante Mies vergelijken met een sonnet van William Shakespeare.
En wat dacht je van het huilende zigeunerjongetje vergeleken met Het melkmeisje? Een brandnetel met een amaryllis? Een kleffe fabriekscake met een zelfgebakken taart? Instantkoffie met verse cappuccino? Een speeltuin met wipkip met een ruig natuurgebied?
Er had toch ten minste één journalist een bruggetje kunnen slaan tussen koningin Beatrix en jouw boek.
Afijn, je snapt wat ik bedoel. En toch moest jouw jubileum van Pride and Prejudice het op 28 januari in Nederland afleggen tegen een boodschap van de koningin. Om vijf uur werd duidelijk dat onze vorstin om zeven uur iets belangrijks bekend zou maken. En vanaf dat moment was er nog slechts één onderwerp nieuwswaardig. Tussen vijf en zeven werd er druk gespeculeerd over de aard van haar boodschap. En na zeven uur bleef het vervolgens gaan over haar grote nieuws.
Uren werden volgepraat over de betekenis van de troonsafstand, de bekwaamheid van de kroonprins en de manier waarop het kroningsfeest gevierd dient te gaan worden. Dat alles werd omlijst met eindeloos beeldmateriaal van afwisselend de koningin en de prins. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb alle respect voor Hare Majesteit en haar beslissing. De manier waarop er echter vervolgens urenlang over niets anders gesproken werd in de media, was een beetje absurd. Er had toch ten minste één journalist een bruggetje kunnen slaan tussen koningin Beatrix en jouw boek. Wie weet is Pride and Prejudice wel haar favoriete roman! Haar oud-collega, jullie prins-regent, wist je werk immers ook te waarderen.
Het spijt me dat je prestatie hier vrijwel onopgemerkt is gebleven. Gelukkig kreeg je in je eigen land wel de aandacht die je verdiende.
Liefs,
A
Anke Werker en Rick de Haas
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.
Helemaal mee eens, de media hebben de berichtgeving gekaapt om hun eigen beeld neer te zetten. Vooral veel anderen aan het woord laten en een hele avond (en drie! dagen kranten daaropvolgend) vullen met giswerk, eigen meningen en dito beeldvorming. Omwille van kijkcijfers, oplagecijfers en extra advertentie-inkomsten. Na de abdicatie-aankondiging heb ik dan ook de Nederlandse televisiestations die het nieuws verder uitkauwden, heel bewust gemeden. Dat voorkomt ergernis en bevestigt dat er meer op de wereld is dan deze aankondiging.