Lieve J,

Wil je je moeder bedanken voor het recept van de broodpudding? Hij is echt erg lekker en bovendien makkelijk om te maken. Dat scheutje rozenwater doet het ‘m. Het geeft zo’n heerlijk aroma. Trouwens, wat leuk dat je moeder het helemaal op rijm heeft gezet. Je kunt wel zien dat het schrijven bij jullie in de familie zit.

Bij ons is dat net zo. Ik vind dat wel iets hebben. Mijn oudste schrijft ook graag. Soms kan ze, zoals ik dat ook doe, opeens opspringen en roepen: ‘Ik heb een idee. Moet het even opschrijven!’ Heb ik je al eens verteld dat ze een schrijfwedstrijd heeft gewonnen? Het was een wedstrijd waarbij kinderen werden opgeroepen een verhaalidee in te sturen. Een kinderboekenschrijver zou het beste idee kiezen en met dat idee een verhaal gaan schrijven. Mijn oudste stuurde iets in samen met haar beste vriendin en won! Het boek verscheen een jaar geleden en heet Ellende in de klas.

Helaas zijn het nu geen makkelijke tijden in het boekenvak. Alles wat je hoort, klinkt zorgelijk, met boekhandels die (bijna) failliet gaan en bezuinigingen in het onderwijs en de culturele sector. Maar er heerst ook een enorm strijdlustige sfeer. Iedereen is heel bevlogen op zoek naar oplossingen. Een leven zonder lezen en verhalen is dan ook ondenkbaar.

Hoe gaat het ondertussen met jouw werk? Durft je uitgever het aan om je volgende boek te publiceren? Of moet je opnieuw zelf garant staan, zodat hij geen risico loopt? Ik zou denken dat het na je eerdere successen niet meer nodig is. Anderzijds, niets is vanzelfsprekend op dit moment. Gelukkig geloven je broers in je talent. H zal je vast financieel steunen. Hij is zo trots op jou en je werk.

Zo zie je maar, familie is goud waard. Ik weet het, soms zou je je familieleden het liefst achter het behang plakken. Maar uiteindelijk zijn ze onbetaalbaar. Groet de jouwen van me!

Veel liefs,
A

Het recept voor de broodpudding is vanaf vandaag te vinden op de website van Anke Werker!


Anke Werker en Rick de Haas


‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.