Lieve J,
Zo nu en dan kan ik jaloers zijn op de eentonigheid van jouw leven in Chawton. Jouw dag verloopt volgens een vaste structuur en de wetenschap dat de volgende precies zo zal zijn ondersteunt je creativiteit. De dagen strekken zich voor je uit in rust en voorspelbaarheid. Zo vormen ze een lange ketting in het creatieve proces. Aan het eind van de dag leg je je pen neer en kun je al uitkijken naar de volgende ochtend. Dan ga je weer aan je tafeltje zitten en pak je diezelfde pen weer op. En er volgt een dag die precies zo verloopt als de vorige.
Gedurende de dag zijn er wat kleine pauzes: een kopje thee drinken, toiletbezoek, bij goed weer een wandeling na de lunch en dan weer verder. Altijd maar verder schrijven. Echt, jij leeft mijn droom van het schrijverschap. Zonder telefoon, e-mail, huishoudelijke taken, schooltijden en internet. Die bescheiden routines zorgen ervoor dat je je kunt verliezen in dat wat je het liefste doet. Het geeft de rust om een idee helemaal te onderzoeken en uit te werken.
Een klein stemmetje zegt me dat het een illusie is. Dat ik het mooier maak dan het in werkelijkheid is. Ik hoef me alleen maar voor te stellen hoe het leven aan het begin van de negentiende eeuw eruitziet, om te weten dat het niet idyllisch is. Laatst las ik dat het dagen kostte om de was te doen en dat het werk was waar iedereen bij betrokken werd. En kijk eens naar die lange brieven van jullie aan familie en vrienden, om ze op de hoogte te houden van alle grote en kleine dagelijkse gebeurtenissen. Daar ging vast meer tijd in zitten dan in een paar sms’jes en mail!
Laten we eerlijk zijn, jij hebt het gewoon beter voor elkaar. Je hebt meer discipline en je laat je niet afleiden. Bovendien heb je in C een betrouwbare huishoudster, die ervoor zorgt dat alles in en om huis op rolletjes loopt. En er komt ook nog bij dat je niet hoeft te werken voor de kost. Tegen wil en dank misschien. Maar ik moet zelf zorgen dat er brood op de plank komt. En zolang ik dat brood nog niet verdien met schrijven, kan ik me zo’n leven als dat van jou niet veroorloven.
Al moet ik opbiechten dat ik even, een paar maanden, mijn droom leef. Ik heb onbetaald verlof. Iedere dag zit ik voor dag en dauw aan mijn bureau. Soms betrap ik mezelf erop, dat ik al een kwartier uit het raam zit te staren omdat er een meesje aan het nestelen is in het vogelhuisje. Wat denk je, misschien ben ik juist wel productiever als ik het druk heb?!
Liefs,
A
Anke Werker en Rick de Haas
‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.
