Lieve J,
Wat schreef je snel terug! Ik kreeg je brief maandag al. Ik moest er ontzettend om lachen. Begrijp ik het goed? Ben jij vooral bang dat ons nageslacht niet aan onze verwachtingen zal voldoen?! Tja, het zouden vreemde snoeshanen kunnen zijn, die ons verkeerd begrijpen. Je erom druk maken heeft geen zin. Het enige wat je kunt doen, is zorgen dat je nalatenschap op orde is. Trouwens, ik heb het volste vertrouwen in mijn meiden. Ze maken de wereld heel wat mooier!
We hebben twee nieuwe huisgenoten op het oog. Ik had de meisjes beloofd dat we na de zomervakantie twee kittens zouden adopteren. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Volgende week zijn de kleintjes klaar voor adoptie. Ze hebben dan de tweede inenting gehad. Het zijn zusjes. Samen met hun moeder zijn ze door mensen van de dierenbescherming gevonden op een industrieterrein. Ik kan me vreselijk kwaad maken om het feit dat mensen hun huisdier dumpen op het moment dat ze er niet meer voor willen zorgen. Tegelijkertijd stemt het me dan weer blij dat er mensen zijn die zich over deze dieren ontfermen.
Het was duidelijk dat het met heel veel liefde werd gedaan
Deze week mochten we gaan kijken naar de gezusters in hun opvanggezin. Er werden daar wel zeven kittens opgevangen! Het opvanggezin had er de handen vol aan. Eten geven, zindelijk maken, medicijnen toedienen, het was een hele klus. Maar het was duidelijk dat het met heel veel liefde werd gedaan. We krijgen zelfs bijna dagelijks foto’s van het grut.
We moeten ze nog namen geven. Tenminste, in de opvang hebben ze een naam gekregen, die nog veranderd mag worden. Wees maar niet bang hoor, het zal niet Jane en Cassandra worden. Een van de poesjes heet nu Pippi. Dat vinden we eigenlijk wel een erg leuke naam. Nu proberen we een naam te vinden die er leuk bij past. Ook iets met herhaling. Coco, Lulu, Mimi … Terwijl we aan het mijmeren waren, riep mijn jongste opeens: ‘Of Papa. Dat klinkt ook leuk!’ En dat is zo. Vooral als je je voorstelt dat we de poes ’s avonds binnen moeten roepen. ‘Papa, kom dan! Je brokjes staan klaar!’
Groetjes, ook aan C,
A
Anke Werker en Rick de Haas
‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.
