Door Robyn Noldus
“Wat een vrolijke boel!” was mijn eerste reactie op de serie en dat heb ik nog niet zo lang geleden gezegd. Het schrijven van deze column heeft mij aangezet om maar eens de wel bekende serie met Colin Firth van Pride and Prejudice te bekijken. Ik ben wel bekend met de film uit 2005 die ik zeer waardeer en die ook gelijk mijn kennismaking met Jane Austen was.
Ik had slechts delen van de serie gezien, maar een echte Jane Austen liefhebber behoort eigenlijk de gehele serie te hebben gezien. Je kan anders immers niet meepraten over de scènes waarin bijvoorbeeld Mr. Collins samen danst met Elizabeth en uit stommiteit de verkeerde kant op gaat of wanneer Mr. Darcy een duik neemt in zijn vijver bij Pemberley.

Letterlijk
De serie is zeer getrouw aan het boek. Zoals het in het boek staat, zo is het in de serie. Dialogen worden letterlijk gespeeld en de karakters doen hun personages in het boek geen oneer aan. Ik heb vooral veel gelachen. Het grappigste stukje van alles vind ik toch wanneer de dochters Bennet zich gereed maken voor het bal bij Netherfield en Lydia, schaars gekleed, Mr. Collins tegenkomt op de gang. Ik kwam letterlijk niet bij van het lachen. Mr Collins loopt geshockeerd de trap af en hoort op de achtergond een enorme giechelbui ontstaan. Het zal je maar overkomen als predikant…

Vermakelijk
Wat ik ook zeer vermakelijk vond, was toen Elizabeth samen met Mr Lucas en zijn dochter Maria aan het logeren was bij meneer en mevrouw Collins, hoe Maria opgewonden Elizabeth kwam roepen dat ze haast moest maken om naar beneden te komen, omdat er iets bijzonders te zien was. En de koele reactie van Elizabeth hierop na het aanschouwen van het ‘spektakel’ maakte de scène compleet: ‘Is dit alles? Ik dacht minstens dat de varkens in de tuin waren losgelaten.’
Jennifer Ehle en Colin Firth passen goed bij elkaar (off-set hadden zij ook blijkbaar een relatie). Wat ik zeer prettig vond aan de serie was dat Miss Darcy en Maria Lucas een plaatsje kregen. In de film speelde Maria Lucas geen rol en Miss Darcy kwam nauwelijks aan bod, terwijl bijfiguren een belangrijke bijdrage kunnen leveren. Ook vond ik Mr Bennet beter uit de verf komen door Benjamin Whitrow dan door Donald Sutherland. En Lydia in de serie vind ik zo veel leuker!

Ik wil mijn liefde voor de verfilming met Keira Knightley nu niet verloochenen.

Echter wil ik mijn liefde voor de verfilming met Keira Knightley nu niet verloochenen door te beweren dat de serie verreweg beter is. Je kunt immers een film niet vergelijken met een serie en al helemaal niet met een boek. Ik vind de serie mooi en ik vind de film mooi. Beide hebben zo hun eigen karakter. Maar je kunt wel een voorkeur hebben voor één van de twee. Ondanks alle vermakelijkheden van de serie, heb ik toch een lichte voorkeur voor de film. De muziek, de shots (denk aan de openingsscène waarin de natuur tot leven komt met zingende vogels en de scène waarin Mrs. Bennet achter Lizzy aanrent en de ganzen opzij vliegen) en de magie van de verfilming maken voor mij de keuze duidelijk.

Hooghartig en sympathiek
Ook kan ik me beter verplaatsen in Keira Knightley. Jennifer Ehle doet het prima als Elizabeth, alleen komt ze voor mij iets te oud en volwassenen over. Matthew Macfadyen als Mr. Darcy vind ik een goede keuze. Hij heeft tegelijk een hooghartige en een sympathieke en lieve uitstraling. Als ik eerlijk ben, trouw ik liever met Matthew Macfadyen als Mr. Darcy dan met Colin Firth als Mr. Darcy.
Maar of je nu een voorkeur hebt voor de serie of de film of geen van beide en of je nou Colin Firth de Mr Darcy vindt of juist Matthew Macfadyen, het gaat er om dat je via deze vertolking van het boek in aanraking komt met Jane Austen. Verfilmingen geven aan een breed publiek de mogelijkheid om de genie in Jane Austen te ontdekken en ‘het leven van toen’ te ontdekken in de verhalen van Pride en Prejudice, Emma en Sense and Sensibility en te genieten van al het moois dat zij ons heeft achter gelaten.