Door Arieke
Enkelen van de lezers zullen bekend zijn met de ondertitel van The Hobbit. Voor mij is die ondertitel van toepassing op Pride and Prejudice 1995. In The Hobbit gaat Bilbo op reis, vindt een schat en komt terug, terwijl hij onderweg een hoop meemaakt. De schat was niet helemaal fijn, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Voor mij was P&P ’95 niet de eerste versie van Pride and Prejudice die ik zag. Dat was de Keira Knightley versie, uit 2005. Een versie met mooie muziek en een verhaal dat ik eigenlijk niet helemaal begreep (ik had nooit van Jane Austen gehoord op 13-jarige leeftijd). Een versie die me het (Nederlandstalige) boek liet lezen, me op het internet stuurde, op zoek naar meer info. Maar ja, “Mr Darcy” op Google geeft niet Matthew, maar Colin.

Buiten mijn bereik
Dus toen ik eindelijk had besloten deze versie te kopen en de dvd binnenkwam, net voor een belangrijke toetsweek, wilde mijn moeder de dvd opbergen, buiten mijn bereik. Ik was echter sneller en op zaterdagavond en zondagmiddag heb ik alle zes de afleveringen gekeken, plus de ‘making of’, terwijl ik eigenlijk had moeten leren. (Ik had overigens wel goede cijfers hoor!)

Veel mannen kunnen erg goed uit de voeten met The Godfather. Voor mij is deze versie van Pride and Prejudice een leidraad.

Voor mij heeft deze vertolking, als voor velen, de toon gezet voor verfilmingen voor en na. Misschien is dat niet terecht. De verfilming uit ’80 mag er immers ook zijn, het einde bijvoorbeeld was echt heel schattig.

Schatkist
Veel mannen kunnen erg goed uit de voeten met The Godfather. Voor mij is deze versie van Pride and Prejudice een leidraad, een schatkist vol uitdrukkingen en passende opmerkingen die je eigenlijk kan gebruiken, of als ik me in sommige situaties geen raad weet. Enkele voorbeelden:
– als mijn nichtje viool speelt, heb ik soms de neiging te zeggen: ‘Thank you, my dear, you have delighted us long enough.’
– een vriendin heeft een moeilijk gesprek gehad met haar vriend, en komt helemaal overstuur bij mij. Een handige zin om mee te beginnen zou zijn: ‘Oh, was he displeased? What did he say?’
– Als ik een enorme blunder heb begaan: ‘oh, what must he/she think of me?’
– een vriend(in) probeert me te overreden het allemaal niet zo zwaar te nemen. Een mogelijk antwoord op die pogingen: ‘Yes, yes but this is all extremely vexing… I’m quite put out!’
– en dit kan je altijd wel gebruiken: ‘Capital, capital!’

Sfeervol
Natuurlijk kijk ik Pride and Prejudice niet alleen voor Colin Firth. Dat zou absurd zijn!
Alles is enorm sfeervol in beeld gebracht. Bij de Bennets voel je je thuis, bij de eerste blik op Pemberley lopen de rillingen langs mijn ruggengraat naar beneden.
Het heeft prachtige muziek, mooie landhuizen and andere locaties, subtiele en sublieme acteerkunsten, authentieke dansen, sprankelende dialogen, prachtige donkere krullen en donkere ogen, een sensuele blik over de piano met Lizzy. En witte shirts.. en een vijver. Wat een combinatie…

Veel plezier met het kijken vandaag! Glaasje wijn al bij de hand? Ik neem de fles!