Momenteel wordt Pride & Prejudice, de serie uit 1995 herhaald bij de NCRV. Deze verfilming, met Colin Firth en Jennifer Ehle in de hoofdrol, is gebaseerd op het boek van Jane Austen en veroorzaakte bij velen een Austenmania, zo ook bij de schrijfster van dit artikel.
Door Odette Snel
Op de Middelbare school heb ik ‘Pride and Prejudice’ voor het eerst gelezen voor mijn Engelse boekenlijst. Waarom ik het had gekozen en wie het mij had aangeraden, kan ik mij niet meer herinneren. Ook eigenlijk niet dat ik het heb gelezen. Toch moet Jane Austen mij hebben aangesproken aangezien ik daarna ook nog ‘Emma’ toevoegde aan mijn boekenlijst.
Wellicht heeft het verplichte totaal aantal van 50 boeken voor de diverse examenvakken helaas bijgedragen aan deze verdringing. Wat ik mij wel herinner, was mijn beginnende passie voor Engeland: het landschap, de landhuizen, de kastelen, de historie etc. De televisieseries ‘James Herriot’ en ‘Brideshead Revisited’ tijdens mijn Middelbare schooltijd hebben hier zeker toe bijgedragen. Jarenlang behoorden deze beide series tot mijn favorieten, totdat ze in 1995 concurrentie kregen van ‘Pride and Prejudice’. En Peter Davison en Anthony Andrews niet meer konden tippen aan the fine eyes en de wet look van Colin Firth. En Pemberley zelfs de grandeur van Brideshead deed verbleken.
Er is volgens mij geen boek geschreven dat zo humoristisch is, maar ook zoveel wijsheid bevat en je zoveel leert over het menselijk gedrag als ´Pride and Prejudice’. Deze verfilming, geregisseerd door de vermaarde Andrew Davies, is voor mij de perfecte verfilming met de perfecte acteurs. De serie is zeer trouw aan het boek, immers als je het boek leest, hoor je de stemmen van de acteurs in je hoofd. Maar bovenal blijft deze serie vermakelijk, hoe vaak je de serie inmiddels al hebt bekeken. Nog steeds blijf ik lachen om Mr. Collins en de vermanende blik van Lady Catherine de Bourgh over Lizzie´s assertieve gedrag en de droge humor van Mr. Bennet en nog steeds ben ik verliefd als ik Mr. Darcy naar Lizzie zie kijken tijdens het pianospel van Georgina. Ik kan nog wel even doorgaan over ‘the poor nerves’ van Mrs. Bennet of de indrukwekkende hoogte van de schouw in Rosings Park, maar Pride and Prejudice moet je gewoon zelf ervaren.
Ik had ook precies hetzelfde als jij. Ik had haar daarvoor al ontdekt en alle boeken met veel plezier gelezen, maar het was pas met de mini-series dat JA haar tengels echt in mijn ziel heeft gezet. Dat zegt boekendelen over de kracht van deze verfilming.
Ik ben blij dat er nog meer fans zijn van pride en prejudice. Ik heb alle fims die er zijn.Maar er is maar een Mr. Darcy en dat is Colin Frith. Ik kijk iedere week wel een keer maar de afleveringen.De Amerikaanse vind ik de minste, alhoewel Donald Suterland veel goed maakt.Groeten, Tony
Mooi en leuk geschreven/verteld Odette
Prachtig verhaal, Odette!